“BAJKA O RIBARU I RIBICI” jedno je od najpoznatijih priča Aleksandra Sergejeviča Puškina. Napisana je 1833. godine, a smatra se da je autor pronašao inspiraciju u jednoj pomeranskoj bajci zapisanoj u zbirci priča braće Grimm, kojoj je naslov “O ribaru i njegovoj ženi”.
Iz te ljubavi prema čudesnoj narodnoj umjetnosti, koju mu je prenijela njegova stara dadilja, seljanka koja ga je u djetinjstvu čuvala, nastala je Puškinova vedra, maštovita, puna bljeskova starinske fantastike bajka o caru Saltanu. Prvi slušači bili su njegova vlastita djeca, a zatim su ove bajke postale omiljenim štivom ne samo ruskog najmlađeg naraštaja.
U ovoj se knjizi nalazi pet Puškinovih bajki iz razdoblja kad je boravio u Mihajlovskom i na jednostavan ali fantastičan način govore o njegovim doživljajima.
Ovaj roman u stihovima smatra se najznačajnijim djelom Aleksandra Sergejevič Puškina, donekle i autobiografskim. Glavni lik Evgenij Onjegin ruski je plemić uglađenih manira i visokog obrazovanja. Međutim, rascjep unutar njegove osobnosti potenciran je osjećajem nesklada, osobito vidljivim u odnosu prema Tatjani i prijatelju Lenskom.